1945-1958

1945/46

Mgr inż. Stanisław Dębicki17 września zainaugurowało swoją działalność Państwowe Gimnazjum i Liceum Telekomunikacyjne, podległe Ministerstwu Oświaty i Kuratorium Szkolnemu. Dyrektorem naczelnym szkoły został mgr inż. Stanisław Dębicki, a jego zastępcą dr Dominik Moszoro. Naukę rozpoczęły dwie klasy czteroletniego gimnazjum (69 uczniów) w zaadaptowanych salach budynku Dyrekcji Poczt i Telegrafów przy ul. Łobzowskiej 22. Warsztaty szkolne urządzono w wygospodarowanych pomieszczeniach Okręgowej Składnicy Materiałów Telekomunikacyjnych przy ul. Cystersów 21. Naukę prowadzono według przedwojennego programu. Równocześnie w wynajętych salach Liceum Administracyjno—Handlowego przy ul. Kapucyńskiej 2 odbywały się zajęcia dwuletniego kursu teletechnicznego.

1946/47

Otwarto pierwszą klasę trzyletniego liceum na podbudowie małej matury (36 uczniów), a w gimnazjum skrócono czas trwania nauki z czterech do trzech lat. Uczniowie przyjęci do szkoły podpisywali zobowiązania do odpracowania okresu nauki w resorcie łączności. Od wakacji wprowadzono praktyki letnie w placówkach urzędów telekomunikacyjnych w Krakowie, Katowicach i Wrocławiu. Uruchomiono dwuletni dokształcający kurs teletechniczny na podbudowie małej matury (97 słuchaczy), którego absolwenci uzyskiwali tytuł teletechnika, bez prawa wstępu na wyższe uczelnie.

1947/48

Z powodu zbyt małej liczby kandydatów, którzy pomyślnie zdali egzamin wstępny (22 osoby) nie otwarto pierwszej klasy gimnazjum. Nauka odbywała się na dwie zmiany, mimo, że istniało tylko pięć oddziałów. Szkoła borykała się z problemami lokalnymi, gdyż nie miała własnego budynku, pozostając na prawach sublokatora Dyrekcji Okręgowej Poczt i Telegrafów.

1948/49

Zmieniono nazwę szkoły na Liceum Telemechaniczne I Stopnia i Liceum Telekomunikacyjne II Stopnia, wprowadzono nowe programy nauczania. Szkoła przeszła pod zarząd Centralnego Urzędu Szkolenia Zawodowego.

1949/50

Otwarto pierwszą klasę czteroletniego technikum. 9 października na stadionie ZKS „Pocztowiec” w Dębnikach wręczono dyrektorowi naczelnemu sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski.

1950/51

W związku z przejściem na emeryturę dr Dominika Moszoro nowym wicedyrektorem został Tadeusz Majewski. Wprowadzono „Regulamin Uczniowski”.

1951/52

Zmieniono nazwę placówki na: Technikum i Zasadnicza Szkoła Telekomunikacyjna Ministerstwa Poczt i Telegrafów. Ogółem działało piętnaście oddziałów. W Technikum Telekomunikacyjnym nauka trwała 4 lata i obejmowała specjalności: technika łączeniowa, technika teletransmisji. Młodzież uczęszczająca do Zasadniczej Szkoły Telekomunikacyjnej przez 2 lata kształciła się w zakresie techniki łączeniowej i techniki teletransmisyjnej. Zaprzestano nauczania religii. Uruchomiono dziesięciomiesięczny kurs pocztowo—telekomunikacyjny dla podnoszących swe kwalifikacje pracowników administracyjnych.

1952/53

Wprowadzono statut technikum i nową specjalność przenoszenie, otwarto dwuletnie technikum na podbudowie dziewiątej klasy liceum ogólnokształcącego. Poprawiły się warunki lokalowe szkoły, ponieważ Dyrekcja Okręgowa Poczt i Telegrafów przeniosła się do budynku przy ul. Wielopole.

1953/54

W celu przystosowania budynku przy ul. Łobzowskiej 22 do potrzeb szkolnych trwają prace remontowe pod nadzorem kierownika administracyjnego Antoniego Bydonia.

1954/55

Po przyłączeniu do Technikum Telekomunikacyjnego trzyletniego Technikum Pocztowego, mieszczącego się w sąsiednim budynku, szkoła zmienia nazwę na Technikum i Zasadniczą Szkołę Łączności. Poprawiają się warunki lokalowe, gdyż placówka zajmuje teraz 78 pomieszczeń. Absolwenci szkoły zawodowej otrzymują tytuł – telemonter łączeniowy.

1955/56

Ostatnim egzaminem maturalnym kończy działalność wydział eksploatacji pocztowej. Powołano do istnienia Wydział dla Pracujących o specjalności – łączenie. Uruchomiono jednoroczny kurs elektryczno—radiowy dla 25 słuchaczy, finansowany przez Naczelną Organizację Techniczną.

1956/57

Szkolnictwo zawodowe podległe Centralnemu Urzędowi Szkolenia Zawodowego przekazano Ministerstwu Oświaty, wprowadzono korekty wprogramach nauczania przedmiotów humanistycznych. W szkole zawodowej wydłużono czas trwania nauki z dwóch do trzech lat i wprowadzono nową specjalność – monter teletransmisji. Na Wydziale dla Pracujących otwarto kierunek – radiokomunikacja. Zorganizowano dwuletni kurs dla zdemobilizowanych oficerów o specjalności – eksploatacja urządzeń teletechnicznych łączeniowych. Zygmunt Dyląg założył Szczep "Dzieci Pioruna".

1957/58

Kończy działalność dwuletnie technikum na podbudowie dziewiątej klasy liceum ogólnokształcącego. Otwarto jeden oddział Państwowej Szkoły Radiotechnicznej na podbudowie jedenastej klasy liceum ogólnokształcącego Zorganizowano dwuletni kurs dla byłych pracowników aparatu partyjnego o specjalności – teletransmisja.